Zdzisław Bogucki. Wydawnictwa Komunikacyjne, Warszawa 1958 — Biblioteka radioamatora. Wydanie I, nakład 10130 egz., str. 135, cena zł   10.—
Z serii wydawnictw „Biblioteki radioamatora'4 ukazała się w sprzeda- | ży nowa i — trzeba to z góry podkreślić — w pełni odpowiadająca potrzebom zaprawy radioamatorskiej książka poświęcona żywotnej, a chyba i kluczowej tematyce: odbiornikom   superheterodynowym.
W swym zwięźle, a przy tym wyczerpująco ujętym opracowaniu autor zaznajamia czytelnika w sposób nader zrozumiały z podstawowymi zasadami działania tego typu (a ponadto innego jeszcze rodzaju) odbiorników, opisem ich elementów składowych, zarysem obliczeń poszczególnych stopni, przykładami samodzielnego montowania układów, sposobami strojenia i wykonywania naj-niezbędniejszych pomiarów kontrolnych. Ambicja i rzetelna fachowość autora oraz idący z nimi w parze wkład starań wydawcy złożyły się w sumie na wartościową publikację, którą można jak najbardziej zalecić wszystkim praktykującym, a przede wszystkim początkującym radioamatorom. Przystępny wywód teoretyczny uzupełniają przykłady praktycznych rozwiązań konstrukcyjnych oraz obliczeń, ilustrowane schematami, wykresami, rysunkami montażowymi i tablicami.
KiLka  słów  o  samym  układzie.  Rozdział wstępny traktuje o  podziale odbiorników   radiowych     na   zasadnicze rodzaje   (bateryjne,     lampowe   proste, superheterodynowe),   odsyłając   czytelnika     do   zamieszczonego     na     końcu książki       zestawienia       zawierającego klasyfikację   i    zasadnicze   cechy   odbiorników     według     normy     GOST-5651-51   (projekt   normy   polskiej   jest jeszcze    w    opracowaniu).     Następny rozdział   zapoznaje   z   zasadami   pracy układu     z   przemianą     częstotliwości oraz  z  typowym   schematem  superhe-terodyny    na    przykładzie    odbiornika krajowej   produkcji   „Syrena".     Trzeci z kolei  rozdział,   najobszerniejszy,  poświęcony     jest    omówieniu     poszczególnych   stopni    superheterodyny   (obwód   wejściowy,   wzmacniacz   w.    cz., przemiana   częstotliwości,   wzmacniacz pośr. cz., detektor ARW,    wzmacniacz m.  cz.,   układ   zasilający  i   prostowniczy,     urządzenia      pomocnicze).      Na
niektóre charakterystyczne dane odbiorników (wzmocnienie, czułość, selektywność, zakres częstotliwości), a ponadto zasady i przykłady obliczeń poszczególnych stopni układu. W rozdziale piątym podane są zasady strojenia superheterodyny i pomiarów kontrolnych (opis bateryjnego generatora sygnałów xn. i w. cz., woltomierze, omomierze, sprawdzanie prawidłowości montażu, strojenie). W ostatnim — szóstym — rozdziale znajdujemy schematy i szczegółowe wskazówki montowania (łącznie z opisem części i zespołów) odbiornika bateryjnego oraz odbiorników sieciowych: 4SH16, (lampy: ECH21, EF22, EBL21, AZ1) i 6SH17 (lampy: ECH21, 2   x   EF22,   EBL21,   AZ1,   EM4).
Na ostatnich stronach książki zamieszczony jest krótki, ilustrowany schematami przyczynek dotyczący sposobu dobudowania wzmacniaczy w. cz. i pośr. cz. bez wprowadzania jakichkolwiek zmian do wmontowanych stopni układu. W przypadku dobudowy aperiodycznego wzmacniacza w. cz. ulega zwiększeniu czułość odbiornika, zaś w przypadku dobudowy takiegoż wzmacniacza pośr. cz. uzyskuje się jeszcze większe czułości, bez naruszenia   selektywności.
Staranny druk, przejrzystość schematów i estetyczna, choć skromna okładka — to dodatkowe walory wydawnictwa. Powinno się cno znaleźć w   biblioteczce   każdego   radioamatora.